Belangrijkste productieproces voor de body van een driedelige voedselblik

Een belangrijke methode om het materiaalverbruik te verminderen, is het verdunnen van blik. Blikfabrikanten hebben op dit gebied aanzienlijk werk verricht, maar het simpelweg verdunnen van blik om de kosten van blikken te verlagen, wordt beperkt door de drukbestendigheidseisen van de blikstructuur en het potentieel ervan is nu vrij beperkt. Dankzij de vooruitgang in de technologie voor het vernauwen, omzetten en uitzetten van blikken, zijn er echter nieuwe doorbraken geweest in het verminderen van het materiaalverbruik, met name in zowel de romp als het deksel van het blik.

De belangrijkste motivatie voor de productie van blikken met nek werd aanvankelijk gedreven door de wens van fabrikanten om hun producten te upgraden. Later werd ontdekt dat het nekken van de blikromp een effectieve manier is om materiaal te besparen. Nekken verkleint de diameter van het deksel, waardoor de stansmaat kleiner wordt. Tegelijkertijd, naarmate de sterkte van het deksel toeneemt met de kleinere diameter, kunnen dunnere materialen dezelfde prestaties bereiken. Bovendien zorgt de verminderde kracht op het deksel voor een kleiner afdichtingsoppervlak, waardoor de stansmaat verder wordt verkleind. Het dunner maken van het materiaal van de blikromp kan echter problemen veroorzaken door veranderingen in de materiaalspanning, zoals een verminderde weerstand langs de as van de blikromp en de dwarsdoorsnede van de blikromp. Dit verhoogt het risico tijdens vulprocessen onder hoge druk en transport door vulbedrijven en retailers. Hoewel nekken dus niet significant het materiaal van de blikromp vermindert, bespaart het voornamelijk materiaal op de deksel.

Gezien de invloed van deze factoren en de marktvraag hebben veel fabrikanten hun nektechnologie verbeterd en geüpgraded, waardoor ze een unieke positie hebben verworven in de verschillende fasen van de blikproductie.

Bij afwezigheid van een snijproces is het insnoeren het eerste proces. Na het coaten en uitharden wordt de blikromp achtereenvolgens naar het insnoerstation gebracht door de blikscheidingsworm en het invoersterwiel. Op het overdrachtspunt beweegt de interne mal, aangestuurd door een nok, axiaal in de blikromp terwijl deze roteert, en de externe mal, eveneens geleid door een nok, wordt naar binnen gevoerd totdat deze overeenkomt met de interne mal, waarmee het insnoeringsproces is voltooid. De externe mal ontkoppelt vervolgens als eerste, en de blikromp blijft op de interne mal om slippen te voorkomen totdat deze het overdrachtspunt bereikt, waar deze loskomt van de interne mal en door het uitvoersterwiel naar het flensproces wordt gebracht. Doorgaans worden zowel symmetrische als asymmetrische insnoeringsmethoden gebruikt: de eerste wordt toegepast op een blik met een diameter van 202, waarbij beide uiteinden symmetrisch worden ingesnoerd om de diameter terug te brengen tot 200. De laatste kan één uiteinde van een blik met een diameter van 202 terugbrengen tot 200 en het andere uiteinde tot 113, terwijl een blik met een diameter van 211 respectievelijk kan worden teruggebracht tot 209 en 206, na drie asymmetrische insnoeringsbewerkingen.